Vanuit mijn werk als creatief directeur van VVOLF, beeldend kunstenaar, ervaringsdeskundige huiselijk geweld en geaccrediteerd vertrouwenspersoon, onderzoek ik de kracht van kunst als middel tot bewustwording en cultuurverandering.
Het Universele Handgebaar staat hierin centraal — als symbool van zien, erkennen en handelen.
In deze essays deel ik de reis die begon met een visioen, groeide via samenwerkingen met makers, rechters, journalisten en ervaringsdeskundigen, en uitmondde in een beweging die zichtbaar werd in steden als Rotterdam.
Elk essay belicht een ander moment in deze ontwikkeling:
het persoonlijke begin, de creatieve vorming, en de maatschappelijke doorwerking.
Samen vormen ze een uitnodiging om stil te staan — bij wat gezien mag worden, en bij wat nog gehoord moet worden.
Deze reeks blijft groeien.
Nieuwe essays zullen de komende tijd worden toegevoegd, met verhalen, ontmoetingen en perspectieven die de beweging verder verdiepen.
Essay 1 — Het Begin van een Beweging (2021)
Het begon op een avond in mei 2021.
Ik zag rechter Nathalie van Waterschoot te gast bij Humberto Tan in zijn talkshow.
In dat moment voelde ik iets ontwaken — een roep, een visie. Nog voordat ik wist wat het was, zag ik het al voor me: een tentoonstelling, beelden, gezichten, stilte — iets wat gezien moest worden.
Ik volgde toen de opleiding tot ervaringsdeskundige huiselijk geweld, en wat Nathalie daar uitsprak, gaf woorden aan wat ik zelf nog niet kon verwoorden. Zij benoemde de urgentie die ik voelde. Daar, in die stilte, ontstond het zaadje van wat later het Universele Handgebaar zou worden.
Na de uitzending van de documentaire BOOS (januari 2022) voelde ik me bevestigd en besloot ik de opleiding tot geaccrediteerd vertrouwenspersoon (LVV) te volgen via het Centrum voor Vertrouwenspersonen. Ik wilde niet alleen zien, maar ook handelen.
Wat toen nog intuïtief was, werd een teken van herkenning en erkenning.
Eén handgebaar — eenvoudig, maar krachtig.
We werken nog steeds om dit gebaar zichtbaar te maken, om solidariteit te creëren en een beweging in gang te brengen.
Het mag van mij sneller, maar cultuurverandering vraagt tijd.
Het is een spiegel van onze samenleving: zijn we bereid echt stil te staan?
“Justitia komt nog — maar eerst moet de wereld leren zien.”